Skóra,
główna bariera
Skóra jest największym organem w ludzkim ciele, o powierzchni prawie 2 m2 i wadze stanowiącej około 6% całkowitej masy ciała.
Skóra oddziela środowisko zewnętrzne od środowiska wewnętrznego organizmu, ale oddzielenie to nie stanowi izolacji, ponieważ zachodzi wymiana między czynnikami zewnętrznymi a funkcjami organizmu, które przyczyniają się do kształtowania wyglądu skóry.
Starzenie się skóry to stopniowy proces, który objawia się zmianami w jej wyglądzie i strukturze.
W zależności od kombinacji czynników genetycznych i zewnętrznych proces starzenia będzie mniej lub bardziej zauważalny.
Zmiany te są konsekwencją upływającego czasu (chronostarzenie lub starzenie wewnętrzne), ekspozycji na promieniowanie słoneczne (fotostarzenie), stylu życia i innych czynników środowiskowych oraz zewnętrznych. W związku z tym starzenie się skóry nie zawsze odpowiada wiekowi chronologicznemu, lecz odzwierciedla wiek biologiczny skóry.
Zgodnie z naukowym podejściem do starzenia się skóry zdefiniowanym przez dr Glogau, starzenie się skóry można podzielić na 4 stadia, które stopniowo odzwierciedlają intensywność uszkodzenia naskórka i skóry właściwej.
Te 4 stadia starzenia należy traktować w różny sposób i po kolei.
STADIUM I:
STADIUM II:
STADIUM III:
STADIUM IV:
Przebarwienia to łagodne zmiany objawiające się ciemnieniem skóry. Pojawiają się z powodu zaburzeń w produkcji i przenoszeniu melaniny w naskórku.
Ponad 90% osób rasy białej w wieku powyżej 50 lat ma wypryski skórne.
Najczęstsze rodzaje zmian pigmentu to:
Ostuda:
Ostuda lub plama barwnikowa to nabyta hipermelanoza, która objawia się w miejscach wystawionych na działanie słońca, zwłaszcza na twarzy. Są to ciemnobrązowe plamy, rozległe, o nieregularnym kształcie, które pojawiają się na twarzy, czole i górnej wardze. Pojawiają się z powodu zmian hormonalnych, które stymulują melanocyty.
Występują zwykle u kobiet w ciąży, stosujących terapię hormonalną i kobiet w okresie menopauzy. Zmiana nasila się w wyniku działania promieni słonecznych.
Istnieją dwa rodzaje:
Słoneczne plamy soczewicowate
Słoneczne plamy soczewicowate to plamy na skórze związane ze starzeniem się i ekspozycją na promieniowanie ultrafioletowe słońca. Różnią się kolorem, od jasnobrązowego do czerwonego lub nawet czarnego i znajdują się w miejscach najbardziej narażonych na działanie słońca, zwłaszcza na dłoniach, twarzy, barkach, ramionach i czole, a nawet na głowie, jeśli nie znajdują się na niej włosy.
Od 40 roku życia skóra zaczyna tracić zdolność regeneracji po ekspozycji na słońce, a posłoneczne plamy soczewicowate są bardzo powszechne w tym przedziale wiekowym, szczególnie u osób, które spędzają dużo czasu na słońcu.
Starcze plamy soczewicowate:
Starcze plamy soczewicowate są brązowymi lub ciemnobrązowymi plamkami, o średnicy od kilku milimetrów do 1–2 cm. Ich powierzchnia jest gładka i wyraźnie zaznaczona. Zwykle pojawiają się po 40. roku życia ze względu na skumulowane działanie słońca oraz wynikają z nierównomiernego rozkładu melaniny w naskórku.
Częściej występują w miejscach narażonych na działanie promieni słonecznych, takich jak twarz, grzbiety dłoni i dekolt. Pojawiają się jako płaskie, brązowe plamy i mają przeważnie owalny kształt.
Ephelides:
Ephelides to wrodzona zmiana pigmentacji, która ujawnia się po ekspozycji na słońce, nazwa powszechna to piegi.
Są to plamki o średnicy kilku milimetrów, jasnożółte lub jasnobrązowe, które zwykle pojawiają się u osób o rudych włosach lub blond włosach i jasnych oczach. Ich liczba rośnie wraz z wiekiem.
Zlokalizowane są głównie na twarzy, szyi, przedramionach i nogach, w okresie letnim pokrywając barki, ręce i uda.
Mikrokrążenie to obieg używany przez organizm do transportu składników odżywczych do tkanek oraz do usuwania resztek komórek i substancji odpadowych.
Kruchość, skłonność do zaczerwienień i podrażnień, a przede wszystkim możliwość wystąpienia nadpobudliwości to cechy charakterystyczne skóry wrażliwej. Wynikają one ze zmian w funkcji bariery, co powoduje szczególną wrażliwość naskórka na bodźce, które można podzielić na dwie grupy:
- bodźce zewnętrzne: klimat, światło, kosmetyki, zanieczyszczenia itp.
- bodźce wewnętrzne , takie jak stres, indywidualne uwarunkowania, zmęczenie itp.
Rumień:
Rumień to zaczerwienienie skóry spowodowane nadmiernym ukrwieniem w wyniku rozszerzenia naczyń; jest objawem różnych chorób skóry; jest to zwykle najbardziej widoczny znak procesu skórnego, który decyduje o jego wielkości.
Możemy spotkać się z dwoma rodzajami rumienia:
Rumień słoneczny (wywołany) z następującymi objawami:
Zaczerwienienie (spontaniczne) z następującymi objawami:
Erytroza:
To zaczerwienienie twarzy (głównie środkowej części twarzy). Jej źródłem jest spowolnienie krążenia żylnego.
Wyzwalaczami mogą być gorące napoje lub jedzenie, zmiany temperatury lub emocje. Na początku jest przemijająca, ale z czasem zaczerwienienie staje się trwałe.
Kuperoza:
Kuperoza to zmiana unaczynienia skóry właściwej twarzy i dekoltu, która objawia się pojawieniem się zaczerwienienia. Odpowiada sieci teleangiektazji na tle erytrozy. Występuje częściej w przypadku skór cienkich, białych, wrażliwych i bladych, które łatwo czerwienieją, p onieważ ich naskórek jest bardzo cienki.
Elastyczność tych naczyń obwodowych jest praktycznie zerowa. Jeśli
przepływ krwi nagle się zwiększy, a zdolność do elastycznej regeneracji
jest ograniczona, to zaczerwienienie może łatwo wystąpić.
Na powstawanie kuperozy wpływają czynniki zewnętrzne (czynniki
chemiczne, kontuzje, narażenie środowiskowe) i wewnętrzne (zaburzenia
trawienia, nerwowość, stres,).
Trądzik różowaty:
Trądzik różowaty to choroba naczyniowa twarzy, która pojawia się w wyniku długiej ewolucji w czterech etapach: Rumień, Erytroza, Kuperoza, Trądzik różowaty Te zmiany skórne można pomylić, a w niektórych przypadkach mogą współistnieć, z trądzikiem pospolitym i/lub łojotokowym zapaleniem skóry.
Trądzik różowaty występuje u obu płci, ale pojawia się prawie trzykrotnie częściej u kobiet (duża częstość występowania w okresie menopauzy) i rozwija się między 20 a 60 rokiem życia.
Obecność zaczerwienienia skóry głowy lub uszu sugeruje inną diagnozę, lub inne współistniejące schorzenia, ponieważ trądzik różowaty występuje głównie na twarzy.
Trądzik jest chorobą dermatologiczną o bardzo dużej częstotliwości występowania. Od 80% do 90% populacji cierpi na nią w ciągu swojego życia, a wśród osób w wieku od 12 do 18 lat zapadalność wynosi 74%.
Jest to spowodowane nadmiarem androgenów i działaniem różnych czynników wyzwalających. Charakteryzuje się polimorfizmem z różnymi typami zmian. Główne czynniki to: nadmiar wydzielanego sebum, reakcja na bakterie naturalnie występujące na skórze, niedrożność jednostki włosowo-łojowej.
W zależności od stopnia rozwoju może mieć konsekwencje psychologiczne i społeczne, które pogarszają jakość życia.
Łagodny:
Zaskórniki i grudki.
Umiarkowany:
Zaskórniki, grudki i nieliczne krosty
Ciężki:
Zaskórniki, grudki, krosty i możliwe guzki.
Bardzo ciężki:
Zaskórniki, grudki, krosty, guzki i blizny.
Charakterystyka fizjologiczna:
Kontrola wzrokowa:
Kontrola dotykowa:
Właściwości:
Charakterystyka fizjologiczna:
Kontrola wzrokowa:
Kontrola dotykowa:
Właściwości:
Charakterystyka fizjologiczna
Kontrola wzrokowa:
Kontrola dotykowa:
Właściwości:
